LASY SIENIAWSKIE

Kod obszaru: PLH180054

Powierzchnia całkowita: 18 015,4 ha

Przeważająca część ostoi (86%) znajduje się w zarządzie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (Nadleśnictwa: Lubaczów Jarosław i Sieniawa). Z 18 015,4 ha powierzchni całkowitej ostoi – 4 285,4 ha jest z zarządzie Nadleśnictwa Jarosław.

Przedmiotem ochrony w tym obszarze są:
1. Siedliska przyrodnicze
• Grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny 7,14% powierzchni ostoi
• Kwaśne buczyny 2,48%
• Łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe 2,36%
• Bory i lasy bagienne 0,17%
• Łęgowe lasy dębowo-wiązowo-jesionowe 0,17%
• Żyzne buczyny 0,09%
• Niżowe i górskie świeże łąki użytkowane ekstensywnie 0,06%
• Zmiennowilgotne łąki trzęślicowe 0,03%
2. Zwierzęta: bóbr, wilk, wydra, traszka grzebieniasta, kumak nizinny, pachnica dębowa;

Obszar Lasy Sieniawskie jest zwartym kompleksem leśnym leżącym na Płaskowyżu Tarnogrodzkim. Na terenie ostoi przeważają lasy mieszane (66%), ale również występują tu lasy iglaste (18%) i liściaste (12%). Z uwagi na duże zróżnicowanie powierzchni, znaczną liczbę cieków i terenów zabagnionych obszar ten jest w wielu miejscach trudno dostępny. Sprzyja to zachowaniu bardziej naturalnego charakteru tych lasów, a przez to również bytowaniu wielu rzadkich gatunków ssaków, płazów i ptaków.

Obszar Lasy Sieniawskie jest ważną ostoją wilka, którego populacja na tym terenie liczy 6-8 osobników. Stwierdzono tu obecność dwóch osiadłych watah (grup rodzinnych) wilków, co stanowi 1% wszystkich osobników tego gatunku w Polsce. Najbliższe watahy znajdują się w Puszczy Solskiej (10 km), Lasach Janowskich (20 km) oraz lasach wokół Horyńca. W skład wilczej watahy wchodzi przeważnie para rodzicielska oraz jej młode, rzadziej osobniki niespokrewnione. Wielkość watahy w warunkach Polski wynosi od 2 do 11 wilków (najczęściej 4–5). Wilki z ostoi Lasy Sieniawskie rozmnażają się i wyprowadzają tu młode. Szczenięta rodzą się od końca kwietnia do końca maja, zwykle w norach, ale także pod wykrotami, lub dobrze osłoniętych legowiskach na ziemi.

Liczne cieki i tereny podmokłe na terenie ostoi są miejscem bytowania bobrów (10-15 osobników) oraz wydr (około 40 osobników). Ponadto stwierdzono w obszarze rzadki gatunek bezkręgowca: pachnicę dębową, która związana jest ze starymi, dziuplastymi drzewami liściastymi, zazwyczaj dębami. Jej nazwa wywodzi się do intrygującego zapachu przypominającego śliwki. Jest to jeden z największych gatunków chrząszczy występujących w Polsce.

Na tym obszarze występuje również wiele innych rzadkich lub chronionych gatunków roślin i zwierząt, jednak nie są one przedmiotem ochrony tego obszaru Natura 2000. Spośród nietoperzy obserwowano tu nocka rudego i borowca wielkiego. Na terenie Lasów Sieniawskich gniazdują również rzadkie gatunki ptaków: bocian czarny, orlik krzykliwy, derkacz, puchacz i puszczyk uralski. Z roślin chronionych stwierdzono tu m.in. występowanie storczyków: stoplamka plamistego, listery jajowatej i gnieźnika leśnego oraz dwóch gatunków widłaków: widłaka jałowcowatego i widłaka goździstego.

Zdjęcia: M.Wąsik

Opracowano na podstawie:

SFD-y http://natura2000.gdos.gov.pl/natura2000/pl/proste.php
Poradnik ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000, Ministerstwo Środowiska, 2004 http://natura2000.gdos.gov.pl/natura2000/pl/poradnik.php
Natura 2000, a leśnictwo http://www.gdos.gov.pl/files/Materialy-i-publikacje/Natura-2000-w-lesnictwie.pdf
Przewodniki metodyczne dla gatunków zwierząt http://www.gios.gov.pl/siedliska/default.asp?nazwa=przewodniki&je=pl